สายลับจับบ้านเล็ก กับเพลง "ไม่รู้จักฉัน ไม่รู้จักเธอ" ที่ซ่อนในความสัมพันธ์ "จ๊อก" และ "น้ำปั่น"
จะว่าไป ... โลกของ จ๊อก และ น้ำปั่น ในหนัง "สายลับ จับบ้านเล็ก" ก็มีโทนสีเทาๆ ไม่ต่างกัน เป็นภาพสะท้อนชนชั้นที่ฝันอยากมีชีวิตที่ดี จนต้องถีบตัวเองทุกวิถีทาง อาชีพที่ต้องอยู่อย่างลับๆ ล่อๆ ไร้ตัวตน คอยทำลายชีวิตคู่ของใครบางคนทั้งทางตรงและทางอ้อม นั้นอาจทำให้ทั้งสองมีความเข้าอกเข้าใจกันอยู่ลึกๆ
"หากความรักเกิดในความฝัน เราจุมพิตโดยไม่รู้จักกัน ปฏิทินไม่บอกคืนและวัน ดั่งที่ฉันไม่เคยต้องการ แต่อยากให้เธอได้พบกันฉัน เราสมรสโดยไม่มองหน้ากัน จูบเพื่อร่ำลาในความสัมพันธ์ ก่อนที่ฉันจะปล่อยเธอหายไป โดยไม่รู้จักเธอ" ซีนแรกที่เพลง "ไม่รู้จักฉัน-ไม่รู้จักเธอ" ใช้ท่อนฮุคเสียงผู้ชาย แทนความรู้สึกในใจของ จ๊อก ที่เฝ้ามองเป้าหมายที่กำลังหลับในอีกมุมหนึ่ง ไม่ใช่ในบทหญิงชู้ แต่เป็นสายตาที่กำลังผู้หญิงธรรมดา ไม่ต่างจากคนทั่วไป หนังใหม่เต็มเรื่อง มีความรัก มีความฝัน มีความรู้สึก มีอะไรเก็บซ่อนในใจมากมาย และการมองในมุมที่ไม่ต้องรู้ หรือตัดสินว่าน้ำปั่นเป็นอะไร แต่แค่ ณ ขณะนั้น เขาทำให้เธอมีรอยยิ้ม และหลับลงอย่างสนิทใจ ไม่ใช่ในคอนโดราคาแพง เตียงใหญ่ๆ แต่เป็นโซฟาไม้ในบ้านรกๆ เต็มไปด้วยสิ่งประดิษฐ์โง่ๆ ของเขา มันไม่ต่างจากที่พักใจของเธอ
"หากความรักเกิดในความฝัน เราจุมพิตโดยไม่รู้จักกัน....
ท่อนฮุคถูกหยิบมาบรรเลงอีกครั้ง ในมุมของน้ำปั่นบ้าง เมื่อจ๊อกได้ก้าวเข้ามาอยู่ในโลกของน้ำปั่นมากขึ้น และเข้าใจผิดว่าเธอใช้เขาเป็นเครื่องมือ "คิดว่าเราเลวขนาดนั้นเลยหรอ?" บางที แม้จะเจอคนที่เหมือนจะยอมรับและเข้าใจเราได้ แต่น้ำปั่นก็หนีความจริงกับสิ่งที่เป็นไม่ได้อยู่ดี ท้ายที่สุดเราต่างอาจไม่รู้จักกันเลยด้วยซ้ำ
การปล่อยให้มีความสุขชั่วคราวในคืนนั้นราวกับความฝัน โดยไม่ต้องก่อร่างสร้างความสัมพันธ์ อาจจะดีกว่า แต่มันเป็นรอยแผลแห่งความไม่เข้าใจ ที่ทำให้จ๊อกรู้ตัวเองว่ารักและแคร์น้ำปั่นแค่ไหน ส่วนน้ำปั่น ได้เห็นว่า บางทีความฝันอย่างบ้าน รถ กลับไม่ใช่ความสุขที่เธอต้องการที่สุด เท่ากับใครสักคนที่รัก เข้ามาเปลี่ยนทัศนคติบางอย่าง และเห็นคุณค่าในตัวเธอจริงๆ ไม่ใช่แค่เรือนร่าง เพื่อระบายอารมณ์ ทั้งสองท่อนฮุค ถูกใช้สองครั้ง เว็บหนัง HD สองช่วงเวลา แทนสองความรู้สึกจากสองตัวละคร ที่มาบรรจบกันแล้วสมบูรณ์แบบ ทั้งคู่เปรียบเสมือนความโดดเดี่ยว ที่ได้วาดฝันถึงใครบางคน เป้าหมายหรือชีวิตที่ดีมากๆ มากจนไม่อยากตื่นมาเจอความจริงที่โหดร้าย จากที่วันเวลาในปฏิทินเคยผ่านไปแบบไร้จุดหมาย แต่เมื่อได้เจอกันและกัน ทุกอย่างจึงเปลี่ยนไป แต่สุดท้าย เราต่างต้องตื่นมาเจอความเป็นจริง กับสิ่งที่เป็น ที่ต้องยอมรับ และเดินหน้าใช้ชีวิตต่อไป ทั้งสอง ต่างเป็นจิ๊กซอว์ที่มีส่วนขาดและเกินที่ต่อเข้ากันแบบพอดี เรียนรู้ เข้าใจ
และช่วยผลักดันให้ต่างคนมีชีวิตที่ดีขึ้นในทางของตัวเอง นั่นอาจมาจากการที่ไม่ต้องรู้จักว่าต่างคนเป็นใคร มีอดีตผ่านอะไรมา แต่ในปัจจุบัน แค่เป็นคนของกันและกัน เป็นความสบายใจ เป็นแสงอาทิตย์ยามเช้าให้กัน นั่นสำคัญที่สุดแล้ว
Comments