ชายผู้เปลี่ยนคำ ว่า "ไอ่สัส" ให้เป็นเสียงหัวเราะ

จะเรียกว่าบทบาท "จุก เบี้ยวสกุล" ในหนัง" 7 ประจัญบาน "คือการเปิดประตูสู่ความโด่งดัง

บนแผ่นฟิล์มของ "ค่อม ชวนชื่น" หรือชื่อจริง "อาคม ปรีดากุล" ก็คงไม่ผิดนัก แต่หากถามว่าหนังที่น้าค่อมโดนเปิดซิงเรื่องแรกบนแผ่นฟิล์ม ต้องมีหลายคนนึกไม่ถึงแน่ และไม่รู้ว่าแกไปโผล่ในหนังได้ยังไง "กลิ่นสีและทีแปรง" ปี 2539 คือหนังเรื่องนั้น น้าค่อมปรากฏตัวในบทเล็กๆชื่อ "ไอ้ใบ" นักเรียนเฒ่าคณะจิตรกรรม มหาวิทยาลัยศิลปากร

ผู้เรียนไม่จบเสียทีและกำลังหาทางประกอบอาชีพอื่นควบคู่ไปกับการเรียนนั่นคือการขับสามล้อ น่าจะเป็นช่วงที่คณะชวนชื่นเริ่มก่อตั้งและเริ่มมีงานคาเฟ่นั่นแหละ ถือว่าน้าค่อมเป็นสมาชิกตัวแย่งซีนในคณะที่มีผลงานแสดงหนังใหญ่เป็นคนแรกเลยก็ว่าได้ ด้วยบุคลิกและการเล่นที่แบบไม่ห่วงมาด แก้ผ้าโชว์ตูดได้แบบไม่อายผีสาง

บวกกับการแสดงอันโดดเด่นแย่งซีนตัวหลักๆอย่าง จอย ชวนชื่น , จิ้ม ชวนชื่น , แม็ก ชวนชื่น , แฮ็ก ชวนชื่น , หลุยส์ ชวนชื่น และ ต๋อง ชวนชื่น หรือแม้กระทั่ง ดูหนังฟรี พ่อดม ชวนชื่น เอง ทำให้น้าค่อมมีผลงานขึ้นจอก่อนใครๆในคณะ หลังจาก" กลิ่นสีและทีแปรง" 6 ปีต่อมา น้าค่อมก็มาผงาดในบท จุก เบี้ยวสกุล จาก 7 ประจัญบาน ของผู้กำกับ เฉลิม วงศ์พิมพ์

โดยค่ายใบโพธิ์ สหมงคลฟิล์ม อีกเช่นกัน คือจากการ Debut บทเล็กๆในหนังอาร์ต(อาร์ตจริงๆ) น้าค่อมก็ขึ้นมาเล่นเป็นหนึ่งในตัวละครพระเอก 7 คนในหนังฟอร์มดีของค่ายทั้งสองภาคเลย พร้อมๆกับเป็นยุครุ่งเรืองสุดขีดของตลกคณะชวนชื่น ซึ่งส่วนหนึ่งก็ได้อานิสงส์จากการได้ไปออกรายการ"ทไวไลท์โชว์" นั่นเอง

ในยุคที่ตลกคาเฟ่เริ่มล่มสลาย ตลกพากันตกงานทั้งวงการ มีเพียงตัวจริงเสียงจริงที่ย้ายจากคาเฟ่มาขึ้นจอเงิน จอแก้ว น้าค่อมคือหนึ่งในนั้น จากการกรุยทางให้ตัวเองบนจอเงิน ด้วยบุคลิกมึงมาพาโวยอันเป็นเอกลักษณ์ พร้อมกับประโยค "ไอ้สัส!!"ที่ใครพูดก็ไม่สะใจเท่าแกอีกแล้วในแผ่นดินไทยนี้ ทำให้น้าค่อมได้โลดแล่นบนทั้งจอเงินและจอแก้ว

มีงานแสดงมากมายทั้งที่แกอ่านหนังสือไม่ค่อยออก อาศัยลูกแพรวพราวด้นสด บวกกับไหวพริบสมัยครั้งยังเป็นตลกคาเฟ่ ทำให้น้าค่อมกลายเป็นขวัญใจผู้สร้าง หนังใหม่ชนโรง ผู้กำกับที่ไม่ต้องเตี๊ยมอะไรกับแกมาก เป็นตลกที่มักได้ของแถมอยู่เสมอๆคือมุกที่คาดไม่ถึง และแล้วน้าค่อมก็ได้เข้าจักรวาล "ส่ายหน้า"ของ ยอร์ช ฤกษ์ชัย ผู้กำกับหนังตลกที่เปิดจักรวาลด้วย

"พยัคฆ์ร้าย ส่ายหน้า"และ "แสบสนิท ศิษย์ส่ายหน้า" สองผลงานที่ทำให้น้าค่อมก้าวไปอีกขั้น โดยเฉพาะเรื่องหลัง มีซีนจดจำมากมายที่น้าค่อมจารึกไว้ แต่หลักๆคือซีนร้านก๋วยเตี๋ยว และซีนสักลาย ซึ่งเอากลับมาดูอีกกี่ครั้งก็ยังฮา มีคนแซวว่าหนังไทยยุคนั้นเรื่องไหนบ้างที่ไม่มีน้าค่อม ยิ่งเป็นหนังตลกด้วยแล้วน้าค่อมแค่ไปเดินผ่าน ด่าไอ้ซั๊ส!!

แค่ประโยคเดียวก็ทำให้หนังดูมีอะไรดึงให้คนเข้าไปดูแล้ว แต่เหมือนจะมีเพียง ยอร์ช ฤกษ์ชัย ที่ใช้งานน้าค่อมได้เข้ามือที่สุดในบรรดาผู้กำกับ เพราะน้าค่อมผูกปิ่นโต เล่นหนังในจักรวาลยอร์ชเรื่อยมา เรียกได้ว่าเป็นดาราคู่บุญเลยก็ว่าได้ ยุคหลังๆพี่ยอร์ชขยับมาเป็นโปรดิวเซอร์ น้าค่อมก็ยังได้โลดแล่นในหนังยอร์ชอยู่เสมอๆ

"น้ำ ผีนองสยองขวัญ" ของพี่แฉะ องอาจ เจียมเจริญพรกุล คืองานผู้กำกับคนอื่นที่มีกลิ่นอายงานของพี่ยอร์ชที่สุดแล้ว คือทำได้ใกล้เคียง และสามารถดึงเอาเอกลักษณ์ของน้าค่อมมาใช้ได้ดี มีฉากน่าจดจำมากมาย ทั้งฉากโต๊ะสนุ๊ก ฉากจดหวย ฉากปลุกพระ ฯลฯ ส่วนหนึ่งที่ผู้กำกับผู้สร้างรักน้าค่อม เพราะความมีวินัยและไม่ถือเนื้อถือตัวของแก​