"ฉันเต้นไม่เป็น" "เราต้องใกล้ชิดกันขึ้นอีก" "แต่ฉันไม่รู้จักท่าเต้น" "เหมือนกัน..เต้นไปเถอะ อย่าคิดอะไร"
"แจ็ค" กุมมือ "โรส" โอบเอวพาร่างของเธอกระโดดไปรอบๆ เหมือนสนามเด็กเล่น ไร้แรงโน้มถ่วง ไม่มีจังหวะ ไม่มีท่าทาง มีเพียงชั้นบรรยากาศความอิสระ ที่ขับเคลื่อนด้วยความสุข ไม่ต่างจากโรส เธอยิ้มแบบนี้เสมอเมื่อได้อยู่กับแจ็ค ถึงเต้นไม่เป็นจังหวะ แต่โรสรู้ว่า ตอนนั้นสิ่งที่เต้นเป็นจังหวะที่สุด ก็คือหัวใจของเธอ
ไร้ความกลัว ที่ได้ปลดปล่อย เป็นตัวเอง โดยไม่ต้องสวมหน้ากากชนชั้นสูง ปาร์ตี้ที่แท้จริงในจดหมายจาก "แจ็ค" อาจไม่ใช่การแต่งตัวดีๆ จิบไวน์ราคาแพง แต่คงเป็นการได้ร่ำสุรากับคนที่เรารัก ฟังดนตรีสนุกๆ พูดคุย กระโดดควงแขนโลดเต้น และเป็นตัวเองโดยไม่ต้องแคร์สายตาใคร ทั้งสองจับมือเหวี่ยงตัวไปมา ราวกับว่าโลกนี้หมุนผ่านโดยมีแค่เขาสองคน ไม่ต้องสนรอบข้าง หนังใหม่เต็มเรื่อง สายตาที่แจ็คมองเห็น โรส คือคนที่มีความสุขที่สุด ณ โมเมนต์นั้น นี่ไม่ใช่ฉากเต้นรำใต้แสงจันทร์ ขับกล่อมด้วยเพลงโรแมนติก แต่รายล้อมด้วยคนเมา คนชนชั้นล่าง แต่เต็มไปด้วยความจริงใจ สนุกสนาน ที่คนสังคมชั้นสูงอย่าง "โรส" อาจไม่เคยสัมผัสมาก่อน
บางที โรส ก็เหมือน "นกในกรง" ที่โดนขัง ไม่ให้ฝัน ไม่ให้มีชีวิต ไม่มีสิทธิ์ได้เป็นตัวเอง
อีกหนึ่งฉากที่ดีที่สุด คือฉากภาพจำคลาสสิคของเรื่อง เมื่อ "โรส" ค่อยๆ หลับตาและส่งมือหาแจ็คด้วยความเชื่อใจ โรสค่อยๆ กางแขนออกตรงหัวเรือ ลมที่ปะทะใบหน้า เป็นอิสระเหมือนนกโบยบิน ข้างหน้าเป็นท้องฟ้าสุดลูกหูลูกตา แสงแดดอาบอ่อนๆ และทะเลไร้คลื่น ทำให้โรสได้รู้สึกมีชีวิตอีกครั้ง
ไม่ต่างจากฉาก "เต้นรำ" เลย เรือ Titanic คือภาพแทนสังคม ที่สะท้อนการแบ่งชนชั้นเอาไว้อย่างเจ็บปวด วรรณะที่แบ่งผู้โดยสารจากฐานะ "รวย-จน" ภาพงานสังคม ปาร์ตี้ การกินอยู่ที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง แม้กระทั่งวินาทีความเป็นความตาย หนังออนไลน์ กลุ่มชนชั้นสูง มีอภิสิทธิ์ในการรอดชีวิตมากกว่าคนจน ทั้งที่ทุกคนคือ "คน" เท่ากันหมด แต่คนจนกลับเป็นหน้าด่านรับความเสียหาย เพื่อโอบอุ้มคนที่มีต้นทุน มีหน้าตาในสังคมข้างบนเอาไว้ เรื่องย่อ
แจ็ค ชนะรางวัลจากการพนันจนได้ไปขึ้นไปบนเรือไททานิค ที่นั่นเขาได้เจอกับ โรส หญิงสาวชนชั้นสูงที่กำลังจะถูกบังคับให้แต่งงานเมื่อเดินทางไปถึงอเมริกา โชคชะตาทำทั้งสองได้เจอและพบเจอกันในเหตุการณ์ที่กลายมาเป็นประวัติศาสตร์ที่โลกต้องบันทึก
コメント